Wszyscy tak naprawdę jesteśmy podobni

Nie ważne, czy jesteś biały, czarny, żółty, Polak, Chińczyk czy Amerykanin.

Idąc ulicą, jadąc pociągiem czy autobusem, od czasu do czasu znajdzie się jakiś chińczyk czy czarnoskóry. Pierwsza rzecz, którą robię w takiej sytuacji to patrzę nie na nich, ale na ludzi wokół. Na ich reakcje. Jak się zachowują. Próbuję odgadnąć ich myśli. Jedni przechodzą obojętnie, drudzy udają, że na nich nie patrzą. Inni znowu śmieją się pod nosem, bez przejmowania się, tylko do teraz nie wiem z czego.

Miałem kiedyś dobrego znajomego z Bangladeszu - czarnoskóry, drugiego z Mołdawii, trzeciego Włocha. W naszych relacjach nie było żadnego traktowania jednego gorzej lub lepiej. Wszyscy zachowywali się tak samo jak przy innych, może dlatego że byliśmy dziećmi.

Wszyscy, mimo różnic w wyglądzie, kultury, czy zachowaniu, tak naprawdę jesteśmy ludźmi. Mamy podobne potrzeby. Tak samo chcielibyśmy osiągać sukcesy, żyć na poziomie, być sobą.

Nigdy nikogo nie dyskryminuje, w każdym dostrzegam potencjał jeśli widzę, że komuś zależy. Nawet chętnie pomagam, ale tylko tym co chcą coś zmienić.

Być może z egoistycznych pobudek. Jak ci pomogę, może ty pomożesz mi, kiedy już mnie przerośniesz, ale to nie jedyny powód.

Jednak wszyscy tak naprawdę jesteśmy podobni, możesz być z drugiego końca świata. Jeśli jesteś w porządku, jesteś sobą i nikogo nie grasz, polubimy się. Nie warto się zamykać na ludzi, którzy wydają nam się inni lub nie z tego świata.

Ja ich szanuję, bo nie każdy ma tyle odwagi, żeby być sobą.

Większość ludzi, w codziennym życiu cały czas gra kogoś kim naprawdę nie jest, aby być akceptowanym przez osoby z otoczenia. Boją się powiedzieć swoje własne zdanie, bo „będę inny”, bo co oni sobie pomyślą, nie będą mnie lubić. No i co z tego?! Tak żyją tchórze i przeciętniacy, ci ludzie tak i tak kiedyś odejdą, ale ty z samym sobą będziesz do końca życia, więc zadbaj o to, aby żyć ze sobą w zgodzie.